Pieken en Dalen

Goedemorgen vanuit een zonovergoten Arcos de Valdevez, de stad vlakbij Rio Frio!

Er is weer reden genoeg om een update te geven, wat is er toch veel gebeurd de laatste weken!

Piek:

kort na m’n eerste verslag heb ik mijn klassieke Mini voorzien van m’n logo en nog een artistieke uitspatting van mij, om een beetje meer op te vallen.

Daags daarna zijn we met z’n vieren vertrokken naar het Zuiden! Niet wetende hoe de Mini het zou gaan doen hebben we besloten om de eerste dag gewoon te kijken hoe ver we komen. En het blijkt een verrassend comfortabel wagentje te zijn, relatief gezien. Dus we komen aardig ver. Technisch lijkt alles ook gesmeerd te verlopen, gelukkig.

Dag twee begint ook zeer voorspoedig, maar naarmate we meer en meer afzakken, krijgt hij het af en toe een beetje benauwd, en de (nieuwe) V-snaar laat ook af en toe van zich horen…

Dal(letje):

eind van dag twee geeft de Mini het toch op: de V-snaar is geknapt, en hij blijft ook vechten tegen de hitte.

Ik en mijn bijrijdster stranden nabij Bilbao, dus we maken er maar het beste van, en gaan onder andere naar het Guggenheim museum.

De bus waar mijn vrienden in rijden is al doorgereden op dat moment overigens. Uiteindelijk hebben wij met een huurauto onze reis vervolgd, en zijn we in Portugal weer herenigd!

Piek:

We zijn eindelijk bijna in Rio Frio, maar eerst: langs de makelaar. Ik zit namelijk al een half jaar te wachten op een akte die ondertekend dient te worden door mij en de huidige eigenaar, op papier, en niet digitaal. Anders kan de koop niet afgerond worden. Maar helaas deze is nog steeds onderweg! Na maanden en maanden nog steeds onderweg, hmmm, oké.

We hebben overigens wel toestemming om het land en het huis te betreden, dus we kunnen eens kijken wat ik nou eigenlijk gekocht heb vorig jaar.

En het is nog exact zoals ik het in mijn hoofd had, wat een geweldige plek en tof huis, zeg! Oké oke , er moet wel iets gebeuren, maar dit gaat een geweldige plek worden!

Na het basiskamp opgezet te hebben naast het huis, zijn we de dagen erna aan de slag gegaan om het huis te bevrijden uit de klauwen van het groen. Wat geeft dat snel voldoening, zeg. We zien direct de contouren van het terrein omhoog komen, prachtig.

Na een beregezellige tijd met m’n vrienden, heeft iedereen zijn pad vervolgd en ben ik in m’n eentje. Na de Mini opgehaald te hebben, begin ik plannen te smeden voor de verbouwing.

Maar eerst weer eens peilen bij de makelaar hoe het er voor staat….

Dal:

De akte is nog steeds “onderweg”. Ik en de makelaar geloven hier niet zo meer in.

Kort na mijn bezoek aan de makelaar krijg ik bericht van hen dat één van de eigenaren opeens tegenstribbelt, wat? Eh…hebben we niet een akkoord gesloten afgelopen winter?

Mijn korte broek zakt af tot aan mijn slippers!

Ik ben maandenlang erg geduldig geweest, en ik laat mij niet uit het veld slaan, maar ik moet dit toch verwerken op dat moment.

Piek:

de volgende dag heb ik een grote, zware knoop doorgehakt: ik neem het heft in eigen hand, en ga met de makelaar kijken naar andere panden! Ik voelde mij aan het lijntje gehouden worden, en daar heb ik geen behoefte aan. En er staan genoeg prachtige panden te koop waar ik mijn project kan starten. Het Rio Frio pand is echt te gek, maar zeker niet heilig, dus vanmiddag ga ik met de makelaar een aantal panden bekijken!

Ik hou jullie op de hoogte. Het voordeel na dit alles: ik heb nu meer kijk op wat ik wil, en ik heb meer tijd dan vorig jaar om een mooi pand te vinden.

tot snel en groetjes!